Ons avontuur in Oostenrijk : juli 2014

Zo...we zijn er!! Al bijna een week, maar we moesten even bijkomen van alle drukte van de afgelopen weken. Want we hebben alles bij elkaar toch wel heel erg hard gewerkt om alles voor elkaar te krijgen. Maar ja, het is net een bevalling, als het achter de rug is dan ben je het ook zo weer vergeten. En we hebben heel veel hulp gehad van iedereen, waar we ontzettend dankbaar voor zijn.

Vorige week dinsdag hebben we de overdracht gehad van ons huis, maar gelukkig mochten we van de nieuwe bewoonster nog een paar dagen langer blijven zodat we vrijdagochtend konden vertrekken, omdat vrienden Thijs en Melanie ook meereden, zodat we nog meer zooi meekonden nemen. Want Jesus wat komen er toch een hoop spullen uit een huis, terwijl we al zo ontzettend veel hadden weggedaan en bijna geen meubels meenamen. Maar met een beetje proppen paste alles erin gelukkig.

Huis schoon en leeg...........raar, na 11 jaar ergens met veel plezier gewoond te hebben, waar de kinderen geboren en opgegroeid zijn, waar we uit huis zijn gelopen naar de trouwauto. Waar we zoveel feestjes en gezelligheid hebben gehad met buren, vrienden en familie. Waarom gingen we ook al weer emigreren?
De avond voordat we vertrokken, zijn er nog een hele hoop vrienden, familie en buren langsgekomen om gedag te zeggen, veel traantjes gelaten. S' avonds laat nog de laatste dingen ingepakt, want we verhuizen niet alleen, we gaan ook nog eens een soort op van vakantie, dus speelgoed voor de kinderen in de auto, eten voor de dieren, catering zorgde mijn moeder gelukkig voor, dus broodjes genoeg voor iedereen voor onderweg.

Afscheid nemen van iedereen

En daar is de dag dan aangebroken....vrijdagochtend 18 juli vijf uur, de wekker gaat. Opstaan, inpakken en wegrijden. Ook om zes uur staan er weer ontzettend veel mensen klaar om ons uit te zwaaien. Wat een warm gevoel dat er zoveel mensen zijn geweest om ons gedag te zeggen (of ze wilden zeker weten dat we nu eindelijk weg zouden zijn haha)
Anyway, de karavaan vertrekt, ik in de Volvo met Jackie, Baba en Lola. Thijs in Melanie in de bus en Stefan in de vrachtauto samen met Thomas.
Daar gaan we dan.....Jodelahitieeeeee Oostenrijk, here we come!!

Helaas gingen er meer mensen dezelfde kant op ons als wij. Dus stau, stau en uh...nog eens stau pfff. Maar gelukkig zijn we met zn allen en wisselen we af en toe van gezelschap en eten en drinken we onderweg gezellig wat samen. En zestien uur later, komen we dan eindelijk aan in onze vakantie woning.....

Onderweg

Dit is een ontzettend lief en knus huisje op een bauernhof in de buurt van KLagenfurt. Und jawol, met een.....VERANDA! Wouw, het is echt zo gezellig. De dieren vinden het helemaal leuk, Jackie heeft the time of her life, de stenen en stokken zijn niet aan te slepen, iedereen speelt met d,r en Baba ligt lekker buiten aan het riempje te relaxen. Er zit een hele grote algemene tuin bij met een heerlijk zwembad. En de andere drie appartementen zijn gelukkig ook de hele zomer geboekt, dus voor Thomas en Lola genoeg te doen met een hoop andere kinderen.

Baba en Jackie

De tuin

'Ons huis'

De Pool

Tot zover even onze update. So fare so good. Nu op zoek naar een huis.......

De afgelopen weken veel afscheidsborrels, lunches en eetentjes gehad, super leuk. En zondag het grote afscheidsfeest gehouden met al onze vrienden, buren, familie, (oud) collega's, kinderen en de jufs van school, voetbal. Iedereen was er. En wat hebben we geweldige , mooie cadeaus gekregen, dank je wel voor alle deze mooie cadeaus, en lieve woorden.

Aan de ene kant natuurlijk super leuk dat we gaan en we hebben er onwijs veel zin in, maar aan de andere kant ook erg moeilijk om alles achter ons te laten. Wat laat je achter, en wat krijg je er voor terug? Ook voor de kindjes zal het niet makkelijk worden in het begin. Maar Thomas zat laatst bij mij in de auto en zei: 'mama, het maakt niet uit waar we wonen, als we maar bij elkaar zijn' En zo is het ook!! En ach ja, we zijn niet weg, we zitten alleen een stuk je verder weg.