Drie maanden in Oostenrijk

We zijn nu drie maanden hier en het normale leven begint te komen gelukkig. Ik werk sinds drie weken als zweminstructeur in het Hallenbad van KLagenfurt. Aangezien ze hier compleet anders lesgeven dan ik in Nederland gewend ben is dat wel even een ommezwaai en ook nog in een andere taal. Dus ben hard bezig alle zwemtermen in mn hoofd te drillen die je tijdens het lesgeven gebruikt. Maar ik krijg hele goede begeleiding, beetje te goed. Ondanks mijn diploma's moet ik toch nog 20 uur stage lopen en in november 5 dagen naar cursus. Ze houden in Oostenrijk enorm van papiertjes en diploma's. Maar ja dat is dan maar even zo, liever dit dan dat ik in het "diepe' wordt gegooid. En ook hier zijn de collega's ontzettend aardig en behulpzaam. Dus ik heb het heel erg naar mijn zin. Heerlijk weer met de kids het water in.

Verder hebben we bijna alles wel geregeld qua papieren rompslomp. Op de kinderbijslag na. Maar wat ze daar allemaal wel niet voor nodig hebben, alsof we een of andere armzalige familie zijn die hun handje op komt houden. Maar als je zegt dat je werkt en er gewoon recht op hebt worden ze wel wat aardiger. Maar we worden echt van het kastje naar de muur gestuurd. Inmiddels 4 weken verder hebben we het bijna voor elkaar. Dus voor mensen die mijn blog lezen en ook gaan emigreren naar Oostenrijk, je mag me mailen, kan je precies vertellen wat je nodig hebt, scheelt een hoop tijd en frustratie.


Met Thomas gaat het heel goed op school. Hij is geselecteerd voor de Schul Liga, dit is het schoolvoetbalteam. Dus daar is hij en wij natuurlijk, heel erg trots op. En vanaf vorige week gaat hij alleen met de bus naar school. We snapten nog niet helemaal hoe het werkte en waar hij precies uit moest stappen. Maar gelukkig is Sandra mee geweest en heeft Thomas alles uitgelegd hoe en wat. Maar lekker vroeg, 8 over 7 vertrekt de bus iedere ochtend. Dus de wekker gaat hier iedere dag om
6.15......Ons dagelijkse ritme hebben we dan ook maar helemaal op zn Oostenrijks aangepast. S'middags warm eten en om 22.00 uur s'avonds liggen we in bed.
En verder voetbalt Thomas nog bij Kuhnsdorf, twee keer in de week trainen en 1 x wedstrijd. Maar we zitten nog op een pasje te wachten dat hij mee mag spelen. Ook dat gaat hier heel officieel, hij moet eerst goedgekeurd worden door een arts en dan allerlei formulieren invullen, dan opsturen naar de Viva en dan pas mag hij meespelen. Dus dat zal wel weer op z'n Oostenrijks gaan, lang wachten dus...

Lekker gewandeld op een mooie zomerse zondag

Hihi kleine Lukas en Tobias. (de onderbuurkindjes) Hun mama is heel blij dat ze hier iedere keer met Lola's barbies spelen......not :)

En Lukas mag vaak in het weekend blijven slapen

En onze stoere Lola zit op IJshockey. Ze skeelerd veel en dat zie je heel goed terug op het ijs, ze kan echt mega goed schaatsen. Gelukkig heeft ze iets wat ze ontzettend leuk vindt. Op school kan ze nog niet heel erg aansluiting vinden bij de kids in de klas. Ene dag komt ze thuis en heeft ze het heel leuk gehad, maar soms ook erg verdrietig dat ze geen vriendinnen heeft zoals in Nederland. Hopelijk heeft het een beetje tijd nodig en komt dat goed.
Het is gewoon ook anders hier, zoals wij met alle ouders op het schoolplein gezellig staan te beppen en de kinderen komen uit school en gaan spelen met elkaar, dat kennen ze hier niet. Als de kinderen klaar zijn met school moeten ze eerst naar huis om huiswerk te maken en daarna kunnen ze pas spelen. Maar aangezien wij zes dorpen verder wonen is dat vrij lastig.

                                  Lekker BBQ-en met zn allen, en dat half oktober nog, heerlijk

De appels moeten geplukt en geraapt worden, heel karwei. Dus we helpen een handje mee. In totaal 4000 kg komt er van de bomen af. Er wordt Most van gemaakt, das een soort appelsap, maar dan uiteraard met alcohol....zijn ze echt gek op hier.

Dit lieve paard is ook van de fam Toplitsch en staat achter in de wei naast een groot maisveld. Iedere ochtend als we ons wandelrondje doen met Jackie, geven we dr een stuk mais, loopt ze mee tot het hek ophoudt en lopen wij ons rondje verder. Leuk ochtendritueel.

Und Jawohl, weer ergens een wijnfeest bij ons in de buurt (kijk wat er op tafel staat, weinig wijn voor een wijnfeest). We kennen nog niet zoveel mensen, dus dat is het minder leuk dan dat je bij ons op de Doesburgse braderie staat en iedereen kent. Maar toch...biertje, zonnetje en leuk gezelschap van wat bekende en de kinderen vermaken zich heerlijk in het stro....

We hebben besloten om in eerste instantie alleen via internet onze meubels te gaan verkopen
www.outlet-holzmoebel.at. Dan hebben we ook geen hoge huurkosten van een groot pand. En verkoop via internet begint in Oostenrijk ook steeds meer te komen, dus we gaan het eerst zo doen. Op de boerderij waar we nu wonen is plek genoeg waar de meubels gemaakt kunnen worden. Maar het hout lag al ergens anders opgeslagen, dus stoere  Sandra heeft met de tractor ons hout vervoerd en Stefan T en Lukas helpen mee het hout te verhuizen.

Stefan zit bij de lokale dartverening. Het blijkt een heel goed team te zijn van Oostenrijk, dus super leuk. We worden meteen de eerste week dat Stefan in het team zit getrakteerd, op een jaarlijks uitje door de sponsor. Gezellig eten in een kneuterig leuk Oostenrijks eettentje.